สอนการเรียกชื่อสิ่งของต่างๆ เป็นภาษาคำเมือง

สอนเรียกชื่อสิ่งของเป็นภาษาเหนือ

   ในภาษาเหนือหรือภาษาคำเมืองนั้น  เวลาเราจะเรียกสิ่งของต่างๆเช่น รองเท้า เข็มขัด หรือกระเป๋าต่างๆนั้น  เราไม่ได้เรียกเหมือนภาษาภาคกลางไปซะหมดนะครับ

อาจจะมีบางคำที่เรียกเหมือนกัน  แต่ส่วนใหญ่แล้ว  สิ่งของต่างๆนั้นจะเรียกเป็นภาษาถิ่นเหนือครับ  เพราะได้รับการสืบทอดมาจากพ่อแม่ ปู่ย่าตายายนั่นเอง

แต่ก็มีบางคำที่นับวันยิ่งจะเลือนหายไปครับ  โดยเฉพาะภาษาคำเมืองที่พูดกันเฉพาะถิ่นนั้น  หายไปเกือบจะหมดแล้วหล่ะครับ  ตัวอย่างก็เช่น  แค๊บ (รองเท้าแตะ) , แปม(ไม้ขีดไฟ) ,โต้(เป็นคำเรียกแทนปู่ย่าตายาย) เป็นต้น ซึ่งถ้าคนรุ่นเรานี้ไม่ช่วยกันอนุรักษ์ภาษาล้านนาอันงดงามเหล่านี้ไว้  อีกไม่กี่ปีก็คงเลือนหายไปกับกาลเวลาอย่างแน่นอน

สิ่งของต่างๆนั้น ภาษาเหนือเค้าเรียกกันอย่างไรบ้าง มาดูกัน

1.กางเกง  =  เต่ว


2.รองเท้าแตะ  =  เกิบ (บางที่เรียกแค๊บ)


3.รถจักรยาน  =  รถถีบ


4.ทัพพี  =  ป๊าก


5.กรรไกร  =  มีดยับ


6.แก้วน้ำพลาสติ๊ก  =  ก็อก


7.กระบวย  =  น้ำบาย


8.หม้อ  =  หม้อแก๋ง


9.จอบ  =  ขอบก


10.กาละมังซักผ้า  =  เป


11.ชิงช้า  =  จุ่งจา


12.เทียน  =  เตียน


13.จาน  =  จานแบน


14.ตะกร้า  =  ก๋วย , ซ้า


15.ถุงเท้า  =  ถุงตี๋น


16.ย่าม  =  ถง


17.หนังสติ๊ก  =  ก๋ง


18.รองเท้าบู๊ต  =  เกืยกโอ๊ก


19.กระทะ  =  หม้อขาง


20.กระทงทำพิธีสะเดาะเคราะห์  =  สะตวง


21.หนังสือ ,ตำรา  =  ปั๊กกะตืน


22.ค้อน  =  มุยแง่ม


23.ขวาน  =  มุย


24.ย่ามที่ทำจากกระสอบปุ๋ย  =  ถงเป๋อ


25.กรรไกรตัดเล็บ  =  ตะไกตัดเล็บ


26.กางเกงใน  =  เต่วลิง


27.ไม้ขีดไฟ  =  กั๊บไฟโซ้ (บางที่เรียกแปม)


28.ไฟแช๊ก  =  กั๊บไฟแก๊ด


29.เตาอั่งโล่  =  เต๋าโล้


30.ฟืน  =  หลัว


31.เข็มขัด  =   สายฮ้าง


32.ชะลอม  =   น้ำคุ

*** การเรียกชื่อสิ่งของต่างๆเป็นภาษาเหนือนั้น  แต่ละที่อาจจะแตกต่างกันออกไปบ้างนะครับ  เพราะว่าอาจมีการผสมผสานภาษาเข้ากับภาษาอื่นด้วย  เช่น ภาษาเหนือทางลำพูน  จะมีการผสมผสานกับภาษาไทลื้อ ภาษายองด้วย  บางทีอาจจะฟังดูแปลกๆครับ